Bha Fionn agus a laoich ann an Taigh a’ Bhlàir Bhuidhe. Ach cha robh sgeul air a’ chuirm a bha iad an dùil fhaighinn. Dh’iarr Fionn air fear aca dhol
a-mach, feuch am faiceadh e duine sam bith a’ tighinn le biadh. Ach cha b’ urrainn do dhuine aca èirigh. Lean am màsan ris na h-àitean-suidhe, buinn an cas
ris an ùrlar agus an dromannan ris na ballachan. Ghlaodh Conan ri Fionn far leac an teine, agus a dhruim is fhalt a’ leantainn rithe, “Nach do dh’innis
mise tràth mar dh’èireadh dhut?”
Cha tuirt Fionn guth. Chuimhnich e air a dheud-fios – no knowledge teeth. Chuir e a mheur fodha. Fhuair e a-mach nach robh nì air bith a
dh’fhuasgladh iad às an àite ach fuil triùir chloinne Rìgh Innis Tìle air a sìoladh tro amalan airgid ann an cupaichean òir. Chuimhnich Fionn gun robh
Laoghaire, Mac Rìgh nan Sealg, agus Oscar a dhìth air a’ chuideachd an latha seo. Bha an Gurra-fiodha aige – ’s e sin fìdeag air a dhèanamh de dh’fhiodh.
Cha do shèid e an Gurra-fiodha riamh ach nuair a bha e ann am fìor èiginn. Nuair a sheinneadh e i, rachadh a fuaim tro sheachd iomaill an domhain. Nuair a
chluinneadh Laoghaire agus Oscar am fuaim, thigeadh iad far an robh Fionn.
Shèid e an Gurra-fiodha trì uairean. Mun d’ èirich a’ ghrian air an ath mhadainn bha Oscar a’ glaodhaich taobh a-muigh an taighe, “A bheil thu an seo,
Fhinn?” “Cò tha sin?” thuirt Fionn on taobh a-staigh. “Is e an dà latha e nuair nach aithnich thu mo ghuth-sa agus nach eil ach leud balla
taighe eadarainn,” fhreagair Oscar. “Tha mise, Oscar, an seo, agus Laoghaire còmhla rium. Gu dè th’ againn ri dhèanamh?”
Dh’innis Fionn dhaibh an cruaidh-chàs anns an robh iad, agus nach robh nì air bith a dh’fhuasgladh iad às an àite ach fuil triùir chloinne Rìgh Innis Tìle
air a sìoladh tro amalan airgid ann an cupaichean òir. Dh’fhaighnich Oscar càite am faigheadh iad sin. Thuirt Fionn, “Bheir thu aire mhath do bheul-atha na
h-abhainn ud thall mu dhol fodha na grèine.” Ach ’s e a’ mhadainn a bh’ ann, agus bha an t-acras air na laoich. Dh’iarr Fionn air Oscar is Laoghaire biadh
fhaighinn dhaibh.
Chaidh Oscar is Laoghaire gu Taigh Mòr faisg air làimh. Chaidh iad a-steach. Nuair a ràinig iad àite na còcaireachd chunnaic iad coltas ceatharnach
fiadhaich a’ togail ceathramh fèidh à coire. Thuirt Oscar ri Laoghaire, “Lean mise agus thoir leat am biadh. Bheir mise an aghaidh air an duine.” Nuair a
chaidh Oscar a-steach, cha robh sgeul air an duine. Na àite bha clamhan mòr le sgiathan sgaoilte, deas gu leum a-nuas air a cheann. Bha craosnach – no dart – aig Oscar. Thilg e an craosnach air a’ chlamhan. Bhrist e sgiath dheth, agus thuit an clamhan air an ùrlar, is chan fhacas tuilleadh e.
Thug Oscar is Laoghaire leotha gach mìr bìdh air an d’ fhuair iad grèim.
Ràinig iad an taigh anns an robh Fionn. Rinn iad toll ann am balla an taighe, agus chuir iad am biadh a-steach. Thuirt Fionn gum biodh sluagh mòr còmhla ri
triùir mhac Rìgh Innis Tìle aig beul-atha na h-abhainn aig dol fodha na grèine. “Ciamar a dh’aithnicheas sinn triùir mhac Rìgh Innis Tìle?” dh’fhaighnich
Oscar.
“Bidh iad a’ coiseachd air leth air an t-sluagh air an làimh dheis, agus deiseachan uain’ orra,” thuirt Fionn. Agus innsidh mi dhuibh gu dè dh’èirich dhaibh anns an ath Litir.
